Gili 2.0 & Ubud, Bali!!
Blijf op de hoogte en volg Lizan
14 Juli 2014 | Indonesië, Ubud
Mijn vorige verhaal eindigde op Gili, waar ik nog tot maandag 7 juli ben gebleven. De vrijdag daarvoor ging mijn bf Stefanie (het Canadeese meisje uit mijn vorige verhaal) er weer van door en was ik dus "alleen". Maar niet getreurd, eenmaal 2 deuren verder verhuisd naar een 8 persoonskamer, en weer minstens 8 nieuwe vrienden erbij. Ik zag in het begin erg op om in een dorm te slapen (een kamer met meerdere mensen), maar het was echt super leuk. Ik sliep samen met 2 Duitse meisjes, 2 Australische jongens, een Engelse jongen en een Fransman, lekker multiculti dus.
Vrijdag was het tijd voor de snorkeltrip, samen met drie Nederlandse meiden gingen we met een bootje naar de twee andere Gili eilanden om daar op drie verschillende plekken te snorkelen. Ik moest even wennen aan de snorkeluitrusting maar na 5 minuten kon ook ik Finding Nemo en zijn familie spotten en heb ik zelfs met zeeschildpadden gezwommen, SUPER VET!
De andere dagen op Gili heb ik vooral in de zon gelegen, uitgegaan en natuurlijk voetbal gekeken (om 04:00 s'nachts). Prima ter voorbereiding op het harde werken in Bali ;).
Op maandag 7 juli vertrok ik per boot van Gili naar Bali. Dit was een hele ervaring op zich aangezien we met heel veel (ik bedoel, echt heel veel) mensen op een veeeeeelste kleine "speedboot" werden gezet en 2 uur later aankwamen in Bali. Gelukkig had ik een handje vol reistabletten ingenomen en ook deze reis weer overleefd.
Eenmaal op Bali aangekomen stond er netjes een busje klaar om mij en een aantal andere reizigers naar Ubud te brengen, de plek waar ik vrijwilligerswerk ging doen. Onze galante taxi chauffeur besloot iedereen netjes bij zijn of haar hotel af te zetten maar, hoe kan het ook anders, kon mijn homestay niet vinden en dus dropte die mij (enigsinds geirriteerd) ergens af met de boodschap: "het zal hier wel ergens in de straat zijn, ik weet ook niet waar". Achja, houdoe en bedankt! Gelukkig kon ik Julian (de manager van Sjakitarius) smsen en zou hij mij komen ophalen en me naar mijn homestay brengen. Thank god, want het bleek nog een heel eind lopen te zijn, niet heel comfortabel met 20 kilo op je rug/buik.
Mijn homestay is eigenlijk in de tuin van een Hindoe familie, ik kijk dan ook uit op een prachtige familie tempel, iets wat elke familie hier heeft. Bijna alle andere vrijwilligers zitten hier ook, super gezellig dus, en ik heb hier mijn eigen kamer + warme douche (ik ben als een kind zo blij!).
Mede (de eigenaresse van de homestay) is als een moeder voor ons, ze helpt je met alles en brengt elke ochtend je ontbijt op je balkonnetje.
Bij haar heb ik mijn scooter kunnen huren, jaja, jullie lezen het goed, ik rijd hier rond op een scooter. Toen Mede me vroeg of ik een scooter wilde en ik twijfelend zei: "hmm, ik heb thuis beloofd dat niet te doen, het lijkt me niet helemaal veilig" antwoordde ze: "als je kan fietsen, kan je ook scooter rijden, dus we leren het je wel! Je moet alleen wel links rijden he!". Ongeveer 5 minuten later zat ik op een scooter en nu, een week later rijd ik als een echte pro door Ubud op m'n scooby (een soort vespa achtig ding).
De eerste avond met een paar andere vrijwiligsters gaan dineren bij de stichting en de volgende dag begon het vrijwilligerswerk. De stichting werkt als het ware met 2 shifts, één in de ochtend, met alle kleine kinderen en één in de middag, met de tieners. Je start elke morgen met de kinderen, een aantal keer in de week draai je ook mee met de tieners. Het werk bestaat vooral uit het helpen van de leerkrachten en het spelen met de kinderen. Daarnaast is het ook de bedoeling dat we de leerkrachten soms tips geven over hoe ze dingen anders zouden kunnen doen. Dit is alleen door de taalbarriere nog wel erg lastig.
Zelf vind ik vooral het helpen in de klassen bij de kinderen erg leuk omdat je dan kinderen 1 op 1 kunt begeleiden. Ik hoop de taal nog iets beter onder de knie te krijgen, zodat de begeleiding makkelijker wordt.
Tussen de middag krijgen we steeds een lunch, wat eigenlijk gewoon Indonesisch avond eten is, soms wel erg zwaar op de maag om 12u smiddags, maar wel altijd lekker! Een paar avonden in de week moeten we ook hosten in de Warung. Een Warung is een typisch Indonesisch restaurantje, waarvan wij er ook een bij de stichting hebben. Je kunt hier super lekker eten en een rondleiding krijgen van de vrijwilligers die die avond hosten. Vanavond ben ik weer aan de beurt!
Al regelmatig krijg ik de vraag van jullie of het al gaat lukken met mijn projectje waarvoor ik geld heb ingezameld. Waar ik er in eerste instantie na aankomst hier niet veel vertrouwen in had, hebben Julian en ik toch besloten het te gaan proberen en zijn we afgelopen zaterdag, samen met de chefkok van de Warung, een oven, mixer en andere benodigdheden gaan kopen in Denpasar, de hoofdstad van Bali. Op facebook plaats ik een aantal foto's van deze spullen, met dank aan jullie en Neomi en Luuk!!. Morgen gaan Neomi (vrijwilligster) en ik alvast wat dingen uitproberen zodat ik woensdag of donderdag workshops aan de tieners en begeleiders kan geven. Het is dan uiteindelijk de bedoeling dat vooral de begeleiders de taak van mij gaan overnemen, en er een aantal middagen in de week, kleine groepjes tieners aan de slag gaan met het bakken van taarten en koekjes. Hiervoor moet ik een duidelijke handleiding maken vol met picto's en foto's, zodat iedereen begrijpt hoe alles gemaakt moet worden. Ik ben erg benieuwd!!!
In mijn vrijetijd vermaak ik me meer dan prima hier in Ubud, want het is zoooo mooi. Jammer dat het hier wel erg vaak regent (ik wordt hier dan ook niet echt bruin, helaas) maar anders zou het hier ook niet zo mooi zijn. Overal waar je rijdt kom je de mooiste tempels, rijstvelden en traditioneel geklede Hindoes tegen. De bekendste Hindoe, van de film Eat, Pray, Love is m'n buurman, maar helaas, ook voor zijn buurmeisje kost een reading 250.000 rp. wat ongeveer gelijk is aan 15 euro. Aangezien deze man mega dement blijkt te zijn, niet echt het geld waard denk ik. Sowieso is 15 euro hier echt heel erg veel geld, zo kun je uiteten voor onder de 5 euro, een massage van een uur boeken voor 3,50 en tanken voor 60 cent (scooter).
Gisteren ben ik met Neomi en Luuk een tour gaan doen naar de Tanah Lot, een bekende Hindoe Tempel. Onderweg zijn we gestopt bij een koffieplantage, waar we een koffie en thee proeverij kregen en we o.a. Luwak koffie hebben geprobeerd. Deze koffie is gemaakt van bonen die eerst door een Loewak (dier) zijn opgegeten, daarna uitgepoept en gemalen tot koffie. Smaakte best prima eigenlijk en is hier een soort van delicatesse. Daarna door naar de monkey tempel, waar ik gelijk werd besprongen door een mega grote aap. De gids vond het erg grappig, ik niet zo en daar begon mijn apenfobie. Nee hoor, aan fobieën doe ik niet meer, maar echt heel leuk zijn die apen niet. Na 5 minuten waren we er dan ook wel weer klaar mee.
Uiteindelijk aangekomen bij de Tanah Lot, om daar de zonsondergang te zien, was het super bewolkt dus helaas ging dit romantische moment aan ons voorbij. Verder viel de Tanah Lot me ook een beetje tegen, hier in Ubud zijn mooiere tempels. De dag minder leuk afgesloten door vroeg naar bed te gaan, aangezien mijn maag al dat Indonesische eten niet meer trok. Het is dan wel super fijn dat je met alle andere vrijwilligers in dezelfde homestay zit, want er werd super voor me gezorgd. Anaïs en Lisanne (vrijwilligsters) brachten me een lekkere Italiaanse pasta, precies wat ik nodig had. Vandaag dan ook weer gewoon aan het werk en weer echt aan het genieten van mijn leventje hier.
De komende week zal ik vooral veel bezig zijn met het "taarten"project en zal ik regelmatig foto's uploaden zodat jullie mee kunnen genieten! Aankomend weekend gaan we met alle kinderen + familie en degene die werken bij Sjakitarius naar het strand, ter afsluiting van het schooljaar.
Iedereen thuis heel veel plezier met de zomerfeesten, en mam: heel veel succes met het lopen van de vierdaagse, je kunt het!!!!!!!
xxxx lizan
ps. foto's komen weer op facebook.
-
14 Juli 2014 - 19:20
Gerard En Wilma:
hee lieve Lizan,
wat leuk om weer iets van je te lezen, nou iets... haha wat n mooi verhaal weer.
We vinden t heel fijn dat je t naar je zin hebt daar, we worden wel af en toe door Han op de hoogte gehouden.
We wensen je veel succes met je taarten project, we zijn super trots op jou,
fijn dat jullie zo leuk voor elkaar zorgen, hou je haaks en tot je volgend verhaal
xxxx Groetjes van ons uit Altforst
-
15 Juli 2014 - 11:31
Violet:
Hahah heb hard op zitten lachen.. "Tanken voor 60 cent?!?!" Ooh voor de scooter, pfff saaaii...
Goed van je dat je geen apenfobie hebt opgelopen, trots op je. Wie had dat nou ooit gedacht ;)
Succes met het taartenproject, ben benieuwd hoe het zal gaan! Kusssiee -
15 Juli 2014 - 15:09
Marijke:
wat een leuk en lang reisverhaal, heb met plezier je belevenissen gelezen, erg leuk dat het goed gaat, hopelijk wordt het taartproject een succes. ik kijk uit naar je volgend reisverhaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley